Πέμπτη 27 Αυγούστου 2009

Φανατικά ελέυθεροι παραπληροφόρησης

Ένα από τα ωραιότερα πράγματα που κρύβει ο χώρος της επιστήμης είναι το γεγονός πως προοδεύει με δύο τρόπους. Με το να πετύχεις μια θεωρία με την πρώτη και με το να κάνεις λάθος. Είναι αξιοθαύμαστο πως ένας σωστός επιστήμονας αφήνει πίσω κάθε προσωπική φιλοδοξία, τάση για ανάδειξη ή αμαύρωσης της εικόνας του και τόσο θαρραλέα παραδέχεται το λάθος του. Γιατί ο ίδιος δεν είναι η θεωρία που επινόησε. Το φαινόμενο υπήρχε κι εκείνος προσπάθησε να δώσει μια εξήγηση. Αν κάνει λάθος θα ανοίξει τον δρόμο για την πρόοδο με το να το παραδεχτεί.

Έκανα κι εγώ ένας λάθος κι αυτό όσον αφορά το forum στο site, richarddawkins.net. Είχα χαρακτηρίσει τα περισσότερα μέλη ως φανατικούς του Βρετανού επιστήμονα, οι οποίοι θα έκαναν τα πάντα για να τον υποστηρίξουν, ακόμη κι αν εκείνος έσφαλε. Πόσο λάθος έκανα! Τελικά μετά από καιρό ενασχόλησης με εκείνο το forum παρατήρησα πως σχεδόν κάθε άτομο έχει τόσο ανοιχτό μυαλό και είναι έτοιμο να κρίνει κάθε είδους ιδέα που πραγματικά το γεγονός αυτό δίνει ελπίδες για ένα μέλλον με ανθρώπους ελεύθερους από την παραπληροφόρηση.

Δεν έχει σημασία ποιος είσαι και τι έχεις κάνει εκεί μέσα. Αντιμετωπίζεσαι σαν κανονική προσωπικότητα σαφώς (αναπτύχθηκε το συγκεκριμένο σε ένα πολύ ωραίο θέμα στο sub forum της φιλοσοφίας), αλλά να περιμένεις οι ιδέες σου να κοσκινιστούν. Βέβαια να περιμένεις ακόμη πως μερικοί από υπερβολή να μην καταλάβουν κάποια μεταφορική σου φράση, αλλά μικρό το κακό!

Δεν μου αρέσει να αδικώ κανέναν κι εδώ πιστεύω πως έκανα το χρέος μου. Βέβαια, δεν νομίζω κανένας εκεί να διάβασε ποτέ αυτό το blog, αλλά δεν είναι το θέμα να κάνεις πράγματα για τα μάτια των άλλων, αλλά για να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου και θα ήταν έγκλημα ηθικής αν αυτό το blog συνέχιζε την αδικία που δημιούργησε πριν κάποιους μήνες.

Και κάπου εδώ θέλω να απευθυνθώ σε όποιον τυχαίνει και διαβάζει αυτό το κείμενο. Θα ήθελα να με κρίνετε κι εμένα και τα κείμενα μου και να κρίνετε καθετί που ακούτε και να ελέγχετε την κάθε πηγή. Οι αυθεντίες και τα φανταχτερά λόγια είναι ο καλύτερος σύμμαχος του αδαή και ο χειρότερος εχθρός της προόδου. Την κριτική την δέχομαι, όπως ελπίζω να την δέχεστε κι εσείς στη ζωή σας, και την ανέχομαι όταν είναι εποικοδομητική, με επιχειρήματα και δεν είναι προσβλητική. Κι αν παραθέσω κάτι το επιστημονικό, αλλά δεν εμπνέω τον απαραίτητο σεβασμό σαν προσωπικότητα, μην μπερδέψετε την αλήθεια με το πρόσωπό μου. Ο ίδιος άνθρωπος που σας μάλωσε στο σχολείο σας έμαθε και να διαβάζετε. Δεν τα λέω για να πείτε στα σχόλια κάτι του στυλ «σε εμπιστευόμαστε, κτλ». Τα λέω, επειδή θεωρώ πως είναι το σωστό πράγμα να κάνω.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γεια σου doppelganger. Τι νέα;
Δεν θέλω παράπονα, από κριτική, άλλο τίποτα.
Το carpe-diem, πώς σου φάνηκε; Κρίνε κι εσυ, δίχως ενδοιασμούς.

ΥΓ Ίσως βάλλω κομμάτια απ' τις συζητήσεις μας, δεν πιστεύω να υπάρχει πρόβλημα.

HOUSEGIRL

Doppelganger είπε...

Μου αρεσε η τελευταια αναρτηση με τον κυνισμο κι αυτη με τις πιτες, τα σουβλακια και τους γυρους, μιας κι εμεις εδω στη Θεσσαλια ετσι τα λεμε (εκτος απο τις μπουγατσες) και μαλωνω
συχνα με Αθηναιους για αυτο το λογο. Ωραια ηταν επισης και η αναρτηση με τον κυνισμο.

Κανενα προβλημα για αναρτηση συζητησεων, αρκει να στο τελος να αναφερεται το παρων blog στις πηγες.