Πέμπτη 19 Μαΐου 2011

Φοιτητικές εκλογές

Βάλε ένα μάτσο ανθρώπους σε οποιοδήποτε σύστημα, δώσε τους δύο επιλογές και σε λίγο καιρό θα έχουν μοιραστεί σε σταθερό ποσοστό ανάμεσα σε εκείνους που επιλέγουν Α κι εκείνους που επιλέγουν Β.
Μπορείς, βέβαια, να κάνεις και το άλλο: άσε τους να βρουν οι ίδιοι δύο επιλογές και να συσπειρωθούν γύρω τους σε ένα σταθερό ποσοστό που θα παραμένει το ίδιο όσο οι συνθήκες που επηρεάζουν το σύστημα παραμένουν αμετάβλητες.
Θα αντιτείνουν μερικοί πως το δεύτερο φαινόμενο εξαρτάται από τον αριθμό των ανθρώπων. Συστήματα με μικρό αριθμό ανθρώπων μπορούν να μην εμφανίζουν πόλωση και να επικρατεί πλουραλισμός, συστήματα με μεγάλο αριθμό ανθρώπων εύκολα μπορούν, κι ακόμα πιο εύκολα μπορούν να ξεφύγουν από την πόλωση μεταξύ δύο επιλογών και να ακολουθούν τυφλά μία.

Τι συναίβει με τις παρατάξεις στο πανεπιστήμιο; Πως προέκυψε αυτός ο δυισμός; Δεν νομίζω να αναπτύχθηκε από μόνος του. Χωρίς να γνωρίζω την ιστορία πίσω από το φαινόμενο των παρατάξεων θα μαντέψω, και πιστεύω ότι θα πέσω μέσα, πως προήλθε από το πολιτικό σκηνικό της Ελλάδας (μιλάω για δυισμό αν και υπάρχουν και οι μικρότερες αριστερές παρατάξεις και φωτεινά παραδείγματα ανεξάρτητων υποψηφιοτήτων στις φοιτητικές εκλογές.). Η άποψη μου στηρίζεται σε ένα κύριο γεγονός: οι παρατάξεις φέρουν τα ίδια χρώματα, περιέχουν στα αρκτικόλεξα τους τα ίδια ονόματα και χρηματοδοτούνται από τα ίδια υπάρχοντα κόμματα στην Ελλάδα. Για να μην αναφέρω την εμφάνιση πολιτικών προσωπικοτήτων (φέτος δεν ξέρω αν έγινε) στις εκλογές. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς συνομωσιολόγος – η αλήθεια είναι μπροστά στα μάτια μας και μας μουντζώνει.

Γιατί υπάρχουν όμως; Δεν ξέρω ποια αιτία να πάρω ως πρωταρχική. Θα πάρω, χωρίς ξαναλέω να ξέρω την ιστορία, όποια μου ακούγεται περισσότερο ρομαντική. Θέλω να πιστεύω πως αρχικά δημιουργήθηκαν οι παρατάξεις για να γίνει μία ζύμωση πολιτικών ιδεών στο πανεπιστήμιο (θα έλεγα και ως αντίδραση στην δικτατορία, αλλά δεν γνωρίζω αν υπήρχαν και πριν την μεταπολίτευση) . Διάλογος, έστω φιλονικίες. Το άτομο που θα έβγαινε σπουδαγμένο στην κοινωνία θα είχε συνείδηση, αν όχι της πολύπλοκης και συχνά στυγνής πολιτικής πραγματικότητας, της ιδεολογίας, τουλάχιστον, πίσω από τα υπάρχοντα κόμματα της χώρας του. Και είναι λογικό και απολύτως πρακτικό (παρά το υπόβαθρό της ιδεολογίας που σπάνια κάνει παρέα την πρακτικότητα) να αντιπροσωπεύουν αυτές οι παρατάξεις τα υπάρχοντα κόμματα που ήταν κύριοι εκφραστές κάποιας συγκεκριμένης ιδεολογίας (ακόμα, πιο ρομαντικά βέβαια, απλώς έτυχε και σιγά - σιγά προσάρτησαν στον πυρήνα τους τα ίδια ιδεολογίας κόμματα). Έπειτα, ή παράλληλα, συνειδητοποίησαν πως αποτελούν οργανώσεις που μπορούν να απαιτήσουν από το πανεπιστήμιό τους αλλαγές. Αλλαγές για τον καλό όλων των φοιτητών. Έπειτα, ή παράλληλα, συνειδητοποίησαν τα κόμματα πως οι παρατάξεις είναι εργοστάσια παραγωγής ψήφων και αποφάσισαν να εντείνουν την παρουσία τους σε αυτές, τόσο με τα κατάλληλα χρώματα κι αρκτικόλεξα, όσο και με τις κατάλληλες χορηγίες. Και κάπου εκεί απλά θέματα όπως το αν θα ήταν χρήσιμο να μπορούμε να επαναλάβουμε τα εργαστήρια και την πρόοδο για ένα μάθημα στο οποίο δεν τα πήγαμε καλά, καλύφθηκαν από την ίδια νοοτροπία που επικρατούσε στο μυαλό των πολιτικών προσωπικοτήτων και οπαδών – με ταυτόχρονη εξανέμιση κάποιας πολιτικής ιδεολογίας, που είναι λογικό μιας και τι σημασία έχει αν είσαι καπιταλιστής, σοσιαλιστής, κομμουνιστής, αναρχικός ή κάτι τέλος πάντων ανάμεσα σε αυτά με την επανάληψη της προόδου που προαναφέρθηκε!
Φτάσαμε, τέλος, στο σημείο, τα άτομα που εγγράφονται να το πράττουν κυρίως για ανέλιξη (και κάποια μελλοντική θέση εργασίας ή κονέ), διεύρυνση κοινωνικών σχέσεων, ειδική μεταχείριση από καθηγητές και πρόσβαση σε σος και θέματα παλαιότερων ετών. Ίχνος ιδεολογίας. Ίχνος πρακτικής επίλυσης των θεμάτων που ταλανίζουν την κάθε σχολή. Μάλιστα, τα ανώτερα στελέχη, προφανώς για τη μελλοντική ανέλιξη, μα κι από την έμφυτη μεγαλομανία και δίψα για εξουσία και συσσώρευση περισσότερης δύναμης προσπαθούν να κερδίσουν όλο και περισσότερο κόσμο προσφέροντας όχι μόνο τους τέσσερεις κύριους λόγους που αναφέρθηκαν, αλλά και διασκέδαση με ειδικά event της παράταξης, τα party. Τώρα, αν αλλάξετε την αλληλουχία των προτάσεων θα προκύψουν τα λιγότερο ρομαντικά σενάρια.

Προσφέρουν οι παρατάξεις κάτι το ουσιαστικό; Τίποτα, που δε θα προσέφερε μία γενική συνέλευση έτους κι απαίτηση κάποιων πραγμάτων από την έδρα, χωρίς χρώματα στα μπλουζάκια μας και στο κεφάλι μας. Τίποτα, που δε θα προσέφερε μία με ανοσία στα συμφέροντα επιτροπή καθηγητών ή ειδικών τέλος πάντων. Κι αν μου αντιτείνει κανείς τίποτα θα του δείξω τις θέσεις που έπεσαν τα ελληνικά πανεπιστήμια στην παγκόσμια κατάταξη. Κι αν μου αντιτείνει κάποιος που ανήκει σε οποιαδήποτε μικρή παράταξη κάτι του τύπου «δεν ήμασταν εμείς στην εξουσία γι’αυτό» θα του πω απλά πως ανήκεις σε παράταξη πολιτικής ιδεολογίας που τάχα νοιάζεται για το πανεπιστήμιο, αλλά για κάποιο λόγο δίνει ιδιαίτερη μνεία στο να βάφεται στα κόκκινα και να ακούει συγκεκριμένη μουσική.

Για μένα δεν θα έπρεπε να υπάρχουν παρατάξεις που να επηρεάζουν το πανεπιστήμιο και να βασίζονται στην πολιτική. Τέτοιες αποφάσεις θα έπρεπε να παίρνονται, αν όχι από το σύνολο, από επιτροπές φοιτητών που επιλέγονται για τις απογυμνωμένες από χρώματα ιδέες και προτάσεις τους. Γιατί είναι θλιβερό να θέλουμε να κάνουμε καλύτερα μερικά μαθήματα, να συμφωνούμε όλοι σε αυτό, αλλά οι αποφάσεις μας να παρακωλύονται επειδή η μία παράταξη θέλει να πάει κόντρα στην άλλη κι έχει αποφασίσει να οδηγήσει στην αυτοκτονία μία συνέλευση με το να απαγορεύει στα μέλη της να παρευρεθούν σε αυτή. Δεν είναι να απορεί κανείς πως η Ελλάδα έχει κυλιστεί στο βούρκο. Αν ο δικομματισμός και η τυφλή προσήλωση σε ιδεολογίες (δηλαδή σε απόλυτες αποξενωμένες με την πραγματική ζωή απόψεις) μπορεί να παρομοιαστεί με καρκίνο, τότε έχει κάνει μετάσταση στους ιστούς των βλαστικών κυττάρων του μέλλοντος της χώρας και του πολιτισμού μας – στα πανεπιστήμιά μας. Και επανατροφοδοτείται θετικά. Απορώ καμιά φορά. Εντάξει οι μεγαλύτεροι ζούνε στα παλιά, έχουν άλλη νοοτροπία. Εμείς οι νέοι; Πως αφήνουμε μια παράταξη να μας διατάξει να μην παρευρεθούμε κάπου για να συναινέσουμε για μία σειρά αλλαγών; Πως κοιμόμαστε ήσυχοι όταν ξέρουμε πως λογική άρνηση δεν υπάρχει, ιδεολογική πολιτική άρνηση δεν υπάρχει… υπάρχει όμως μία κενή πολιτική άρνηση τροφοδοτούμενη από άτομα που επειδή είναι στην κορυφή παρατάξεων νομίζουν πως κάποιοι είναι;… αλίμονο, και είναι οι ίδιοι που κάθε βράδυ πριν κοιμηθούν αντιμετωπίζουν στο κρεβάτι τους το βάρος του εαυτού τους.

Μα αν δεν υπάρχουν παρατάξεις η πολιτική ζύμωση θα φωνάξει κάποιος; Η πολιτική ζύμωση ας υπάρξει. Ας δημιουργηθούν παρατάξεις με καθαρά φιλοσοφικό χαρακτήρα που θα διοργανώνουν debate. Ας γίνονται εκλογές που δεν θα επηρεάζουν κάπως ουσιαστικά τη λειτουργία του πανεπιστημίου. Εκλογές που απλώς θα αποτελούν γιορτή της φιλοσοφίας, της ελευθερίας της έκφρασης και της έμμεσης δημοκρατίας.

Τι κενές, αλήθεια, οι παραταξιακές εκλογές σαν κι αυτές που έγιναν όμως σήμερα; Τι χαμένα λεφτά, ενέργεια, δημιουργικότητα; Τι αναίτιο μίσος απέναντι σε αλλόδοξους και αποστάτες; Τι στραγγαλισμός της αυτοεκτίμησης; Τι βιασμός της πολιτικής ιδεολογίας; Τι άλλο να κάνει κανείς από το να βγάλει μια κραυγή σαν κι αυτή του Edvard Munch, μια κραυγή που ανάμεσα στους θορύβους από τις καταμετρήσεις των ψήφων και την αφισοκόλληση είναι τόσο υπόκωφη, τόσο απελπιστικά, σπαραχτικά υπόκωφη…

7 σχόλια:

Doppelganger είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
alima είπε...

αν και σου τα είπα από κοντά, θα σου τα πω και γραπτώς: χειρίζεσαι εξαιρετικά τις γνώσεις, τη φαντασία και τις συγγραφικές δυνατότητές σου. και μόνο αυτός είναι ένας καλός λόγος για να σε αγαπήσει κανείς (ή...εγώ). για αυτό συνέχισε να βλέπεις τα πράγματα όσο το δυνατόν πιο καθαρά, να μην επηρεάζεσαι από το ρινοκερισμό των γύρω σου και την μεροληψία που υποκρύπτει συμφέροντα και που συνιστά το καλύτερο υπόστρωμα για μισαλλοδοξία. αυτά από μένα.

alima είπε...

όσο για τον munch τον αγαπάμε.... :)

Nate River είπε...

Προφανώς το υποθέτεις ότι διαφωνώ αρκετά με πάρα πολλά από τα σημεία που βάζεις. Γενικά, φαίνεσαι έντονα επηρεασμένος από άτομα όπως η Σώτη Τριανταφύλλου, που σου έχω πει γενικά τι πιστεύω για τις απόψεις τους για την κοινωνία και το πανεπιστήμιο γενικότερα. Οπότε δε θα αναλύσω το κείμενο γιατί βαριέμαι, αλλά μπορούμε να το συζητήσουμε από κοντά κάποια στιγμή.

Στα δευτερεύοντα, πρώτον να πω οτι ναι, υπήρχαν φοιτητικές παρατάξεις πριν την μεταπολίτευση και οι αριστερές αυτών είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο στο να έρθει η μεταπολίτευση. Και δεύτερον, εκεί που αναφέρεις για "έμμεση δημοκρατία" υποθέτω εννοείς "άμεση δημοκρατία"?

Doppelganger είπε...

Δεν εχω ασχοληθει καθολου με την Τριανταφυλλου περα μιας ομιλιας που ειχε παρεβριθει και κατι quotes απο βιβλια της που μ εχει πει η Ευη, αλλα ασχετα με πολιτικη. Τεσπα, αν ανηκει σε καποια κατηγορια ανθρωπων που εχουν παρομοια αποψη με τη δικη μ, τοτε αν δεν εχω επειρεαστει, τουλαχιστον, εχω καταληξει κι εγω σε παραπλησια συμπερασματα.
Οντως μιας συζητηση καποια στιγμη καλη θα ηταν, αλλα πρεπει να μεινω για πανω απο 1 λεπτο στο facebook = D

Ναι, οντως, το εμαθα μετα αυτο για τις παραταξεις, αλλα δεν το εβγαλα απο το κειμενο γιατι βαριομουν :P
Έχοντας ορισει στο μυαλο μου ως "αμεση" κατι του στυλ "δημοψησιφμα" και "εμμεση" κατι του στυλ ψηφισμα ομαδων που προτεινουν μια σουμα προτασεων, το δευτερο. Τωρα, αν σημαινει κατι αλλο γενικα, λογικο ειναι να αλλαζει το νοημα.
Και πισω στο διαβασμα τα αιδοια και τα συναφη τωρα (δεν ειναι τοσο ευχαριστο οσο φανταζεσαι lol)

Thanks, για το ποστ btw. Ολοκληρο munch εβαλα και περα απο την Ευη, δεν ειχε σχολιασει καποιος αλλος snif

Ανορθόδοξος είπε...

Φίλε Doppel
Αν και συμφωνώ οτι οι φοιτητικοί σύλλογοι θα πρέπει να είναι απαλλαγμένοι από τη διαπλοκή με τα κόμματα, μετά από κάμποσα χρόνια στο πανεπιστήμιο καταλήγω οτι αυτό είναι ανεφάρμοστο, τουλάχιστον στην Ελλάδα.

Η δίψα για ανέλιξη, προβολή, αναγνώριση και εξουσία είναι χαρακτηριστικό πολλών ατόμων, που προωθούνται μάλιστα από το σύγχρονο τρόπο ζωής. Τέτοιοι άνθρωποι θα αναζητήσουν αναπόφευκτα το δρόμο για τη δόξα μέσα από την ενασχόλησή τους με τις παρατάξεις (τις δύο μεγάλες τουλάχιστον). Το μόνο σίγουρο είναι οτι νοιάζονται για την πάρτη τους και για κανέναν άλλον.

Από την άλλη μεριά, υπάρχουν πολλοί που είναι γεννημένοι για να ακολουθούν, ακόμα και τους πιο καραμπινάτους απατεώνες. Βαριούνται να ασχοληθούν, αδιαφορούν, επιθυμούν διακαώς να «ανήκουν κάπου». Αυτοί είναι οι ψηφοφόροι και τα κατώτερα στελέχη των παρατάξεων, οι οποίοι δίνουν απερίσκεπτα την ψήφο τους με ανάλλαγμα ένα χαμόγελο από την γκομενάρα υποψήφιο ή μια δωρεάν είσοδο στο μπουζουκο-πάρτυ της παράταξης...

Ακόμα κι αν απαγορευτεί δια νόμου η διαπλοκή των κομμάτων με τις φοιτητικές παρατάξεις, αργά ή γρήγορα θα επαναληφθεί το ίδιο σκηνικό. Οι παρατάξεις απλώς θα αλλάξουν όνομα, θα γίνουν περισσότερο «ανεξάρτητες» στον τίτλο (π.χ. Σούπερ Ανεξάρτητη Και Αδέσμευτη Φοιτητική Ένωση), οι συνεργασίες όμως με κομματικά στελέχη και οι συμφωνίες κάτω από το τραπέζι δεν πρόκειται να σταματήσουν.

Ανώνυμος είπε...


Download The Maze Runner Full movie : http://www.themazerunner2014.com/

Download The Maze Runner Full movie : http://www.themazerunner2014.com/