Γιατί και πως είναι καλό να είσαι ο εαυτός σου

Από μικρός, όπως όλα τα παιδιά, ήθελα να μεγαλώσω γρήγορα, να κάνω το επάγγελμα των ονείρων μου, να είμαι σταθερός στα πόδια μου, στη ζωή μου, σοφός και ανεξάρτητος. Αν υπήρχε κάποια μεγάλη αλήθεια και κοσμοθεωρία που να ενστερνιζόμουν εκείνη την εποχή ήταν ότι οι μεγάλοι αναμφισβήτητα ήταν τυχεροί.

Όταν όμως πέρασα στην φάση της εφηβείας πάγωσα. Κοίταξα τον κόσμο γύρω μου, τους συνομήλικους μου, μερικά παιδιά κάποια χρόνια μεγαλύτερα και τρόμαξα. Όλα ήταν διαφορετικά από την παιδική μου ηλικία, όλα φαίνονταν πως θα πάρουν έναν διαφορετικό δρόμο απ’ότι αρχικά ονειρευόμουν. Τα πάντα είχαν αλλάξει. Οι ασχολίες, οι απόψεις, τα παιχνίδια, η διασκέδαση. Τα πάντα! Ξαφνικά το κρυφτό ήταν για παιδιά, τα βιντεοπαιχνίδια κάτι για το οποίο θα έπρεπε να ντρέπεσαι αν έπαιζες-εκτός κι αν είναι counter ή pro- και τα κορίτσια δεν ήταν πια χαζά.

Επειδή όμως είμαι παλιομοδήτης και όχι και τόσο νεωτεριστής από την φύση μου, δεν δέχτηκα αυτές τις αλλαγές. Και σαν συνέπεια έπλασα έναν δικό μου κόσμο, ένα κλειστό κέλυφος, που οι άλλοι ήταν απλώς χαζοί, νόμιζαν πως ήταν μεγάλοι, δεν ήταν, συμπεριφέρονταν όμως και είχαν ξεχάσει όλες τις απολαύσεις του να είσαι παιδί. Και φυσικά εγώ ήμουν ο σωστός, ο καλύτερος και εξακολουθούσα να συμπεριφέρομαι όπως άρμοζε στην παιδική μου φύση. Με λίγα λόγια έφτιαξα μια δικαιολογία πολύ πειστική με αποτέλεσμα να αργήσω να μεγαλώσω. Τώρα, αυτή την στιγμή που γράφονται αυτά τα λόγια, πιστεύω είμαι ο τελευταίος στην παρέα μου που άρχισε να ωριμάζει, αλλά ακόμα δεν έφτασε στο στάδιο να δεχτεί όλες τις κοινά αποδεχτές «ώριμες» ασχολίες των συνομηλίκων του.

Βλέπετε όμως με τον καιρό αποφάσισα να ανοιχτώ λίγο, να κερδίσω πράγματα που είχα στερηθεί λόγω της ιδιοτροπίας μου και να δεχτώ στοιχεία των υπολοίπων στην ζωή μου. Να έχω τέλος πάντων βρε αδερφέ μία υγιής κοινωνικοποίηση. Ζώντας λοιπόν σαν έφηβος ανακάλυψα πως όντως δεν ήταν οι άλλοι χαζοί, αλλά εγώ φοβόμουν να μεγαλώσω και να φερθώ ίσως πιο ώριμα και καθώς πρέπει. Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως αποδέχτηκα την κάθε συμπεριφορά ενός εφήβου.

Βλέπετε ανακάλυψα κάτι πολύ σημαντικό. Μπορώ ταυτόχρονα να είμαι ένας φυσιολογικός έφηβος κάνοντας όμως ότι μου φέρνει ευχαρίστηση για το οποίο δεν ντρέπομαι. Έτσι λοιπόν συνεχίζω να παίζω βιντεοπαιχνίδια, να διαβάζω βιβλία, να εξακολουθώ να πιστεύω πως οι καφετέριες είναι χάσιμο χρόνου (χωρίς αν τις αφορίζω όμως), να διαβάζω για το σχολείο και να μην είμαι ούτε μάγκας, ούτε άγριος, ούτε κάποιο από τα προβαλλόμενα πρότυπα. Και όλα αυτά συντελούν στο να είμαι ο εαυτός μου. Και επειδή είμαι ο εαυτός μου, κάτι το μοναδικό και ανεπανάληπτο, μπορώ να πετύχω πράγματα όπως να κάνω τους άλλους να γελάσουν ή να τους ευχαριστήσω με διάφορους τρόπους, να με θεωρούν καλό φίλο και άνθρωπο. Δεν ξέρω αν είμαι κάτι από αυτά, αλλά ξέρω πως αυτά τα πέτυχα δρώντας χωρίς να με νοιάζει να καλουπωθώ σε κάποια φόρμα συμπεριφοράς, αλλά δημιουργώντας την δικιά μου, ένα μίγμα από φόρμες.

Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως ο πιο ενδιαφέρον άνθρωπος, ο πιο cool άνθρωπος είναι εκείνος που είναι ο εαυτός του. Ο καθένας το αισθάνεται αυτό. Ακόμα και στα βιβλία και στις ταινίες οι αγαπημένοι μας ήρωες δεν είναι οι καθημερινοί τύποι, αλλά αυτοί που έχουν δικά τους χαρακτηριστικά και παραξενιές (όχι, δεν προτρέπω κανέναν να γίνει παράξενος). Αλήθεια σας λέω, πως το να είσαι ο εαυτός σου φέρνει μεγαλύτερη ευτυχία και σε σένα και στους γύρω σου και σε κάνει πιο δελεαστικό σαν άτομο. Φυσικά δεν μιλάω για ανθρώπους που το έχουν χάσει και ο πραγματικός εαυτός τους είναι κάποιος που θέλει το κακό των άλλων.

Να το πάω κι ένα βήμα πιο πέρα; Όταν θέλετε να πλησιάσετε ένα κορίτσι ή αγόρι(ίσως κάποια μέρα διαβάζουν και κορίτσια αυτό το blog) με σκοπό ερωτικό νομίζετε πως δεν αλλάζετε τον εαυτό σας; Δεν γίνεστε πιο ευγενικοί, καλοί και ευαίσθητοι; Αλλά έτσι δεν κοροϊδεύετε το άτομο που θέλετε να πλησιάσετε; Διότι περί κοροϊδίας πρόκειται. Να γιατί χωρίζουν και ζευγάρια ανθρώπων που παντρεύτηκαν νωρίς. Και να γιατί το να είσαι ο εαυτός σου προσφέρει πιο πολλά. Ναι, αλλά αν ο «εαυτός» μου δεν είναι αυτός που προσελκύει άτομα που με ενδιαφέρουν; Άλλαξε τον. Υιοθέτησε καινούργιες συμπεριφορές που να αποτελούν όμως κομμάτι της ζωή σου ολόκληρης και όχι εαυτό πέντε λεπτών. Με λίγα λόγια γίνε αυθεντικός, αλλά απλά καλύτερος και ανανεωμένος.

Το να είσαι ο αυτός σου είναι πολύ σημαντικό, πολύ σπάνιο, αλλά και παρεξηγημένο. Όταν λέμε ο εαυτός σου δεν σημαίνει πως θα πρέπει κανείς να αποδεχτεί τις όποιες ατέλειες του που επιδέχονται επιδιόρθωση, αλλά όπως τόνισα και πιο πάνω να μπορεί να γίνει καλύτερος. Αλλά αυτή η αλλαγή του να είναι μόνιμη και όχι παραπλανητική, για να πετύχει τον σκοπό του και μετά να γίνει ο παλιός του όχι και τόσο καλός εαυτός. Έτσι γινόμαστε και πιο αγαπητοί στους άλλους και χαίρονται να κάνουν παρέα μαζί μας. Μάλλον γι’αυτό ο Dale Carnegie έλεγε και ξαναέλεγε «Σας προτείνω ένα νέο τρόπο ζωής».